Na een lastige start bij ons met 8 maanden oud en de nodige sores al in zijn jonge leven voel ik me stiekem wel trots dat hij toch al weer ietsje meer dan 2 jaar bij ons is..
Er zijn dagen dat we het wilden opgeven met hem, en ondertussen jaren dat we wilden knokken voor hem.
Toch ondanks onze weinige kennis van toen over het ras en de hond ben ik zo blij en trots dat ons ventje het zo goed doet.
Het kost soms moeite, vaste regels, vast ritme, nodige dingen aan moeten passen om het hem dragelijk te houden in zijn gedrag, maar oh oh wat het ik er toch een schatje van een ventje voor terug!
Hier nog eens foto's van dag 1 bij ons en nu en zie alleen al de stand van de ogen, de uitstraling die ik toen niet zag, zie ik tegenwoordig juist zo goed!
Dag 1:
Nu:
Kleine verzameling van afgelopen maanden:
